Hangi mevsim bu denli üşütür içimi?
Ve içimdeki kaçıncı matemi baharın?

Yüzüme,özlemin mahur çizgileri hakim
Sebebi malum fırtınaların, çok var bahara
Meçhul bir nedenle doğmaz güneş sabahlarıma.

Çiy taneleri, buz kristalleri durağan...
Körelmiyor kışın keskin hançerleri.
Her dem özlemini büyütüyor içimde,

Baharın kendisi kadar , gelişine hasret bu yürek.
Sönmüyor küllenmeye yüz tutmuş, geçmiş bahar alevleri.
Kim bilir kaçıncı kez uzak baharlarım.

Gelir mi, yeniden yeşerir mi dersin?
Baharla birlikte umudumun solmuş çiçekleri.
Şimdi ağıdımın son dizesini yazma vakti;

İmgeyse bahar,
Ve gelmeyecekse bir daha duygularıma,
Sökün öyleyse, yakın tüm yediverenleri...